Zombies en Familie

Daar, weer tijd voor een nieuw verslag. Zoals jullie misschien nog van de vorige keer weten hebben wij Halloween gevierd. Nu hebben een aantal mensen er al wat over gehoord, maar laat ik er hier toch nog over vertellen, het was namelijk super. Zoals gezegd vorige keer, ons thema was Zombies. Iedereen heeft ontzettend hun best gedaan, tot onze vreugde en verbazing. Jelena en ik hebben iedereen geholpen met hun make up en de bloedwonden maken (wat Liam ons weer heeft geleerd). Fantastisch die wonden maken, mijn meesterwerk was Liams rugwond (zie foto). We hadden de corridor aangekleed als een kerkhof. We hadden van kartonnen dozen grafstenen gemaakt en we hadden takken in de kamer gezet en kruizen. Het leek ontzettend tof. Toen iedereen klaar was en er uitzag als zombies zijn we naar Saigon gegaan omdat een aantal mensen eten had besteld. Het leek ontzettend tof, we liepen daar met 12 mensen als zombies naar Saigon. De mensen van Saigon konden het erg waarderen en maakten zelfs foto’s van ons. Toen we terug liepen naar Flamman schrokken 3 mensen zó van ons (die in een kamer zaten) dat de twee meiden keihard begonnen te gillen en de jongen die rende naar het raam en sprong erin (stootte z’n hoofd nog) en riep “Förhelväte! Vad fan!” Wat zoiets betekent als ‘what the fuck! Godverdomme’ . Beetje overdreven, je weet dat het Halloween is. We hebben onze zombie-walk door alle gangen gedaan en in elke corridor hebben we Zombie gezongen (het lied van the Cranberries). We hebben een fantastische tijd gehad, wat een lol. Ik vind wel dat onze corridor het best verkleed was, inclusief de ruimte zelf. Maar dat vind iedereen natuurlijk van zijn eigen corridor. We zijn ook nog naar Flamman gegaan om zo stijf mogelijk te dansen op de dansvloer, wat een lol! Kijk de foto’s voor de rest van de indrukken.
7 november kwamen mama en Fiënna hier. Om kwart voor 3 kwamen ze hier aan op het station. Het tochtje lopen viel Fiënna wat tegen, maar we zeiden zelf dat ze niet met de bus wouden, ze hadden immers al zo lang gezeten ;-). Maar goed, die rot koffer maakte het ook zwaar. Enfin, nadat we even hebben gezeten zijn we even boodschappen gaan doen voor het avondeten. We hebben lekkere Teriyaki gehad, jummie. De volgende dag zijn we met ons gehuurde scheurijzer naar Norrköping gegaan. Hier de winkels bij langs geweest en heerlijk geluncht. Fiënna heeft uiteraard schoenen gekocht (Björn Borg), maar mama en ik ook. Hoewel die van ons een aantal tientjes goedkoper ;-). Weer terug in Linköping hebben we boodschappen gedaan, wat heerlijk is voor mij om met de auto te doen! Wat een luxe! De maandag hebben we geluncht bij Ikea (heerlijke zalm gehad, jummie), daarna zijn we naar Ljungsbro gegaan en hebben daar koffie gedronken met Leif Erik en Gustav. Daarna zijn we naar Berg Slussar (7-sluizen achter elkaar), maar daar was niet veel aan in de herfst. ’s Avonds hebben we bij de Klomp gegeten, geen gratis bitterballen gehad dit keer ;- ). Maar wel heerlijk gegeten. De volgende dag was het alweer tijd voor mama en Fiënna om naar huis te gaan, dat ging snel! Maar het was heerlijk om ze weer even te zien! Het is moeilijk om wat te bedenken om te doen, in zo’n korte tijd. Volgende keer gaan we naar Stockholm o.id. Papa komt misschien met opa mee de volgende keer, ik hoop dat het door gaat (hint, hint, papa!)!
Afgelopen zaterdag zijn we naar een ijshockey wedstrijd geweest. Cynthia, ijshockey? Jep en ik heb mij geamuseerd! We waren met iets van 8 mensen maar alleen Jelena en ik waren enthousiast aan het juichen (de rest waren uitwisselingstudenten). Het was Linköping tegen Luleå. Het duurde even voor ik een aantal regels door had, zo mag je gewoon elkaar tegen de muur aan beuken! Dat is fantastisch om te zien, als er een mooie ‘beuk’ werd gedaan begonnen wij te juichen. Er wordt ook continu gewisseld, zo ongeveer om de minuut. En een speler krijgt geen gele/rode kaart maar een time out van 2 minuten (waarin het spel dus verder wordt gespeeld met 5 spelers (er staan 6 spelers per team in het veld)). IJshockey bestaat uit 3 ‘helften’ (derden?) van 20 minuten. Met tussendoor twee keer 18 min pauze. Linköping heeft gewonnen met 6-2, hoewel wij vonden dat het 7-2 was. Een keer was Linköping in de aanval en leek het net of de keeper van Luleå de puck tegen hield. De fans van Luleå juichten al, maar terwijl we de herhaling nog eens keken, was het eigenlijk net over de streep van het goal voor de keeper de puck stopte. Maar de scheidsrechter keurde hem toch af, eikel. Een luid gefluit kwam vanaf de tribune, waar Jelena en ik kwaad aan mee deden ‘du ditt jävla ass! Fy fan är du blind?!’Jep, Jelena en ik waren helemaal in de stemming en vonden het fantastisch, we hebben alweer plannen om volgende week weer te gaan. Het is een stuk leuker dan voetbal, wat mij niet kan bekoren, niet zo kleinzerig en vol schwalbes. Ijshockey is lekker aggressief en niet zo pieperig. Het publiek van Linköping mag overigens wel meer uit hun dak gaan, dat viel wat tegen. Als de puck er net niet in zat maar de poging was mooi, komt er een beleefd applausje.. huh? Enfin, wie had dat gedacht, Cynthia vindt ijshockey leuk!
Vorige week ben ik begonnen met een nieuwe vak: Laboratory Animal Science (lab-dieren wetenschap dus). Het gaat nu nog veel over de regelgeving e.d., die beesten hebben het beter dan het personeel! Ze hebben wel de inhoud van het vak veranderd, alle labs zijn nu demonstraties.. dit keer mogen we niet een rat of muis verdoven.. pff. Ben ik blij dat ik al de ervaring heb gehad om in een rat te snijden. Dan nog even project nieuws.. zoals gezegd (toch?) ik heb mijn project zelf ontworpen. Echter, wat vind ik in een artikel? EXACT het project dat ik ontwerpen had! Verdomme! We hebben nu besloten om wel bij de MET-receptor te blijven (onderbuik gevoel, bij dat eiwit moeten we blijven), maar dat we ook naar HER-3-receptor aan kijken (er zijn aanwijzingen dat die twee samenwerken, hoewel er geen bewijzen over zijn gevonden). Enfin, ik ben weer op het lab te vinden en het is heerlijk!
Dan nog een (voor mij) minder leuke mededeling, 12 december Ijslander rijden gaan niet door, verdomme. Alleen de mensen die genoeg ervaring hadden kregen een uitnodiging en moesten dan nog tickets kopen. Er waren 11 mensen uitgenodigd en er konden maar 9 mensen mee. Ik was er ruim op tijd en heb de mensen die in de rij stonden gevraagd of ze voor Göteborg of de Ijslanders kwamen, en iedereen voor mij stond in de rij voor Göteborg. Kat in het bakkie, dacht ik. Niet dus, er zijn dus allemaal mensen de rij voorbij geglipt en toen zat brave-ik – die wel netjes in de rij staat – met de gebakken peren. Verdomme. Maar ik heb het adres e.d. gekregen, dus hopelijk kan ik het nu zelf organiseren. Ik was wel flink pissig, vast allemaal Fransen, die dringen haast zonder uitzondering altijd door.
Dan een leuke mededeling: 19 december vlieg ik naar Nederland toe. Het liedje White Win in the Sun van Tim Minchin maakt mij veel aan thuis denken, ik heb dus veel zin om weer naar NL te gaan en iedereen te zien! Ik blijf t/m 3 januari.
Dat was het weer voor deze keer. Bedankt voor alle reacties!
Liefs, Cynthia.