Het Tij is Gekeerd!

Het tij is gekeerd. De domino-reeks van slecht nieuws is afgelopen. Ik kom met goed nieuws! Zoals ik al had aangegeven moest ik op zoek naar een appartement, en met mijn weinige punten bij de grootste huurvereniging, achtte ik mijn kans daar niet hoog. Ik had ook geen geluk bij de 30 kleinere huurverenigingen, geen een had iets vrij (op een na, maar dat appartement kostte €900, nee bedankt). Dus ik richtte mij helemaal op de onderverhuur. Ondertussen wel tegen beter weten in me aangemeld bij diverse appartementen bij Stångastaden (de grote huurvereniging), maar alles ging aan mijn neus voorbij. Ik heb e-mails gestuurd naar een aantal mensen die hun appartement wouden onderverhuren. Geen geluk, vaak zelfs niet eens een reactie! Ik had nét een perfect appartement gevonden (onderverhuur) (twee balkons, vaatwasser, wasmachine+droger, 70m2) tegen een schappelijke prijs, maar er waren wat problemen met het nummer dat de dame in kwestie had achtergelaten. Dus ik stuurde een mail dat ze niet het juiste nummer had achter gelaten. Ze stuurde een mail terug met het juiste nummer en wanneer ik kon bellen. Ik kreeg in het weekend maar geen gehoor, dus ik dacht het maandag weer te proberen. Toen ik die maandag mijn mail opende, zag ik dat ik een mail had van Stångastaden, ik was een van de vijf met de meeste punten die interesse heeft getoond voor een appartement. Als ik het appartement wou bezichtigen moest ik dat met de bewoner regelen. Zo gezegd, zo gedaan en een paar dagen later ging ik met Jakob naar het appartement kijken. Fantastisch! Een perfect appartement. Precies hoe ik het in gedachten, en dan nóg beter! Twee kamer appartement, 64m2, mooi balkon (met opslaghokje), een mooie houten galerij, nieuw fornuis, nieuwe koelkast + vriezer, een opslagkamer op dezelfde verdieping (én aangrenzend aan het appartement, al kun je het niet vanuit het appartement betreden), ongeveer net zo groot als de slaapkamer én met raam + verwarming; dus eigenlijk een extra kamer, wasruimte op elke verdieping (normaal alleen in de kelder van het gebouw), ruime hal, mooie ligging (net buiten de binnenstad, leuke buurt; vlak bij Jelena). Inderdaad, perfect! Eenmaal thuisgekomen meteen het aanbod geaccepteerd. Ook al was ik een van de vijf, erg hoopvol was ik niet. Ik was er zeker van dat ik de minste punten had, ik kon zien dat de hoogste 1250 punten had, ongeveer, en ik iets van 730. Dinsdag na Pasen belde ik naar Stångastaden, om de uitslag te horen, voorbereid om te horen “helaas, het appartement is vergeven” hoorde ik “het appartement is van jou, gefeliciteerd” Uhm, wait what? Kun je dat eens herhalen? “hij is van jou” Twee dagen later kon ik al op het kantoor komen om het contract te tekenen. De mogelijkheid gekregen om het opnieuw te laten behangen/verven (wat bij de prijs in zit) en dat aanbod voor de slaapkamer geaccepteerd (gezien een van de muren groen was, niet echt mijn kleur). Omdat ik de rest niet doe, krijg ik korting op de huur =). Meteen bij het bedrijf langs gegaan dat het zou verzorgen en behang uitgezocht. Natuurlijk vond ik geen mooi behang tussen het ‘gratis’ behang, maar tussen het behang waarbij je moest bijbetalen vond ik ’n heel mooie, precies mijn smaak. Eén muur wordt nu daarmee behangen, de andere drie worden gebroken wit tegen grijs aan geverfd. De schilder belde me de week erna en zei dat ze zouden proberen zo snel mogelijk te komen. Ik zei daarop dat ik 12 juni op een ‘lange vakantie’ ga en het zou appreciëren als het daarvoor kon gebeuren. En daar zou hij voorzorgen, dikke prima! Voor ik het vergeet, hier is mijn nieuwe adres (vanaf 1 juni):
Skomakaregatan 6 (.32)
582 40 Linköping

Zo’n beetje elke dag ben ik in m’n hoofd bezig geweest met de inrichting en alles zit nu grotendeels vastgespijkerd in mijn hoofd. Een bank en bed heb ik al gekocht! Daarna kwam het geregel, verzekeringen e.d., en dat is nu allemaal achter de rug. Oh, wat zie ik er naar uit om te verhuizen! Het is echt tijd. Ik heb een fantastische tijd gehad in Fylleryd, maar het is genoeg. Tijd voor mijn eigen plekje, met een keuken die er ALTIJD spic en span uit zien. De laatste tijd wordt het alleen maar erger in de keuken. Er is sowieso één die laat altijd etensresten in de wasbak liggen, zo ontzettend goor! Enfin, een geweldige tijd gehad dus, maar het is tijd om weer een stap richting de volwassenheid te nemen.
Papa, mama en Fiënna komen 8 juni om te helpen verhuizen. Ontzettend tof en lief dat ze komen! Met zo iets heb je toch stiekem graag je familie bij je, om te helpen, om raad te geven en natuurlijk om het appartement te laten zien waar ik zo super blij mee ben (zie de foto voor een plattegrondje).

Op het moment werk ik hard aan mijn thesis, het voelt goed ben nog geen moment gestrest geweest! Maandag lever ik de eerste versie in bij Olle en Josefine, zodat zij het kunnen lezen. Daarna kan heb ik een week om eventuele punten te verbeteren, 30 mei moet ik het inleveren. 7 juni is de verdediging en dan ben ik KLAAR. Heerlijk. Nog even en ik ben klaar met mijn Master! 11 juni is de diplomaceremonie, die we met z’n vieren hebben georganiseerd. Helaas krijgen we dan niet het diploma, die wordt saai opgestuurd. Maar we wilden toch iets organiseren, het is niet elke dag dat je je master diploma krijgt. We hebben het hoofd van de opleiding zover gekregen om een soort van certificaat uit te delen, onofficieel, en een praatje te houden. Verder proberen we nog gratis LiU producten te fixen, altijd leuk als aandenken, toch? We zullen zien hoever we het kunnen pushen ;-). Neurobiologie heb ik trouwens ondertussen afgesloten, met goed resultaat. Ook Zweeds heb ik bijna afgesloten. Maandag heb ik een mondeling, maar ik verwacht geen problemen. Vorige week het schriftelijk tentamen gehad, ik moest een half uur wachten voor ik naar binnen mocht (je studentenkaart wordt gescand en dan mag je naar binnen, bij mij zei dat gekke apparaat *ppiiieeeppp* oftewel: je bent niet geregistreerd. En het leuke is, ik heb me wel geregistreerd. Stom apparaat. Enfin, je moet dan een half uur wachten en als er nog plek is mag je naar binnen). Na een half uur kon ik dan eindelijk plaats nemen, ik ben meteen begonnen met de grammatica, dan had ik dat maar gehad. Wel 5 minuten kostte het me. Daarna begrijpend lezen, een verhaal van twee pagina’s lezen en daar vragen over beantwoorden, koekje. Als laatste opdracht een verhaal van 400 woorden schrijven over je favoriete feestdag. Al met al koste het me wel 45minuten om het hele tentamen te schrijven, we hadden vier uur de tijd… Ik was als tweede klaar, terwijl ik een half uur later begon =). Enfin, Zweeds zit er dus ook bijna op, ik hoop het met minimaal een 9 af te sluiten :-D.

Vlak voor ik het nieuws van mijn appartement kreeg, kwamen Anita en Romke op bezoek
:-D. Ze sloegen twee vliegen in een klap, eerst bij iemand anders op bezoek die ook in Zweden woont, en daarna bij mij. Zaterdagavond kwamen ze aan en heb ze zoveel mogelijk laten zien op zondag. Het lab, de binnenstad en gamla Linköping (oud-Linköping),waar toevallig de paasmarkt gaande was! Helaas moesten ze de volgende ochtend alweer vroeg weg, maar het was heel gezellig en super tof dat ze langs kwamen. Voor herhaling vatbaar zou ik zeggen =).

Donderdag en vrijdag heb ik mijn eerste conferentie meegemaakt! Het was een kleine conferentie, met slechts 50 man. Maar, helemaal gericht op borstkanker. Het vond plaats in Vårdnäs, een kleine maar ontzettend mooie plaats 30 minuten hier vandaan. Om 11.15 namen we met z’n allen de bus, na aankomst stond meteen de lunch voor ons klaar, wat een service. De omgeving was echt fantastisch (zie foto’s!), geweldig wat heb ik genoten. Om 13 uur begon de conferentie met een aantal presentaties gedurende de dag. Om 18 uur begon de postersessie (waar iedereen zijn/haar werk op een poster presenteert) en er werd champagne bij geserveerd. En als ik ergens dol op ben… dan is het champagne (gewone mousserende wijn is ook goed hoor ;-))! Om 19.30 begon het diner. We kregen ieder een half citaat en moesten de persoon vinden met de andere helft. Toevallig genoeg hoorden Tove (van mijn lab) en ik bij elkaar =). Daarna moest je nog de juiste auteur erbij vinden. Het citaat was: “In het geheel niet over zichzelf praten, is een voorname vorm van huichelarij”. Al een idee over de auteur? Mijn eerste gok was juist =). Het was van Nietzsche. We zaten dus aan tafel met iedereen die een Nietzsche citaat had, op deze manier werd voorkomen dat iedereen uit Linköping bij elkaar zat, en iedereen uit Örebro, etc. En dat heeft goed uitgepakt. Ik zat tegenover een professor uit Göteborg, die is gepromoveerd op de Met receptor, mijn grote eiwit van interesse. Hij had het echter niet in borstkanker maar in fibroblast gerelateerde kanker, maar even goed interessant. Ik vertelde hem mijn resultaten en dat ik deze wilde bevestigen met een methode die FISH heet, en dat ik dan aan de gang moest om een eigen probe (een stukje DNA dat aan het gen bindt en daarna een soort licht uitstraalt) te ontwikkelen. Wat bleek? Op zijn lab doen ze heel veel FISH en zijn ze gespecialiseerd in het maken van probes. Ha! Perfect, er staat al min of meer een afspraak om even langs te gaan om alles te leren, ik moet het alleen nog met Olle bespreken ;-). Enfin, het diner. We begonnen met een hartige cheesecake van geitenkaas, waarbij een bijpassende witte wijn werd geserveerd, ontzettend lekker. Het hoofdgerecht bestond uit een lamsteak met een aardappelpuree die er m.i. niet echt bijpaste en wat weinig smaak had, maar het vlees was uitstekend, heerlijk. Hier kregen we een bijpassende rode wijn bij. Het nagerecht bestond uit een aardbeiensoepje en daarnaast iets van vanille, ik weet nog steeds niet wat het was, geen yoghurt en ook geen ijs, maar wat wel? Geen idee, lekker, dat was het! =). Na het diner stapten Josefine, Erik en ik in de sauna, waar we tot half 12 waren te vinden. Josefine en ik hebben nog een duik in het meer genomen, Erik vond het wel best. Het was een erg gezellige avond. Hè, wat toch vervelend, dat werken! Buiten al deze lekkernijen e.d. ook nog eens veel geleerd. De presentaties waren erg interessant. Er waren ook mensen uit de kliniek bij, dus die borstkanker patiënten behandelen. Dit haalde de focus van die kleine eiwitten en gennetjes af waar je je als onderzoeker op stort, wat wel eens verfrissend is. Af en toe vergeet je om het gehele beeld te bekijken. Enfin, een mooie eerste conferentie, dat er nog velen mogen volgen!

Oskar heeft me gevraagd om wederom model te staan voor een idee die hij wou uitvoeren. Hij had kaarsvet op een raam gedruppeld en wou mij erachter hebben staan. Zie de foto’s =). Check ook even mijn make-up, zelf gedaan! Wie had dat gedacht? Haha.
Ik heb ook een foto bijgevoegd van het ongelooflijk mooie schilderij dat oma heeft gemaakt van Carlo. Fantastisch, wat is die mooi geworden! Met recht een meesterwerk te noemen! Straks in mijn appartement krijgt hij een ereplekje in de huiskamer.

Daar, dat was het weer voor deze keer. De volgende keer vanuit Nederland! Als het goed is dan verhalen over de verhuizing, mijn afstuderen en nog veel meer!

Liefs!