Een fotoshoot en Tim

Zo, het is weer tijd voor een update. Ik beloof dat deze niet zo lang wordt als de vorige keer (denk ik ;-)). Laat ik beginnen met het studie-gedeelte. Ik ben op 28 augustus de cursus medische genetica begonnen en afgelopen vrijdag (2 oktober) had ik daar het tentamen van. Genetica is niet mijn sterkste vak, maar ik vind het een belangrijk onderwerp dus dat is de reden dat ik ervoor gekozen heb om dat vak te volgen. Het tentamen was erg pittig, we kregen een twee artikelen en moesten daar vragen over beantwoorden. Ik heb wel alles beantwoord, maar of het voldoende is.. ik weet het niet. Ik zat daar tijdens het tentamen eerst rustig de artikelen door te lezen, ik had immers 4 uur. Het langste dat ik ooit over een tentamen heb gedaan is misschien een uur. Maar ik heb uiteindelijk 4 uur gezeten en was net slechts 10 min voor tijd klaar. We zaten ook nog in een verschrikkelijke zaal, zo’n auditoriumzaal, maar opklapstoeltjes en uitklaptafeltjes. Verschrikkelijk, m’n rug deed ongelofelijk pijn, op een gegeven moment ben ik zelfs op m’n knieën op de grond gaan zitten. Enfin, iedereen vond het tentamen erg pittig. Ik ben benieuwd naar de uitslag! Ik heb wel veel geleerd tijdens deze cursus, dat heb ik meteen toe kunnen passen toen ik het gesprek met Olle had over mijn project (hetzelfde project van vorig jaar dus). Hij vroeg mij of ik ideeën had hoe we het project konden voort zetten. Ik vertelde dat ik erg geïnteresseerd ben in de Met-receptor (het eiwit waarvan ik de hypothese heb gesteld dat die wel eens betrokken kon zijn bij de resistentie tegen Herceptin en een mogelijk nieuwe medicijndoel kan zijn). Na nog een aantal andere onderwerpen/eiwitten te hebben besproken liet hij mij kiezen, dat werd dus de Met-receptor. Ik ga eerst de expressie van het eiwit bepalen in een aantal borstkankercellijnen en daarna de Met Receptor ‘outknocken’, zeg maar het onbruikbaar maken van het eiwit/gen, met behulp van zogenaamde plasmides. Daarna is het zaak om te kijken of de cellen gevoeliger zijn voor Herceptin. Enfin, het wordt erg interessant allemaal! En het leukste is, ik heb het zelf ontworpen! Ik ben ontzettend blij dat Olle me heeft terug gevraagd op het project. Het wordt nog beter: ik ben de enige student! Hij heeft besloten niet meer studenten aan te nemen. Mijn lab-periode wordt wel halftijd, omdat ik er naast ook gewoon nog cursussen ga doen. Ik begin over anderhalve week weer op het lab en in week 46 ga ik de half tijd cursus Laboratorium Dieren Wetenschap doen. Daarnaast loopt de M-cursus (Master-cursus) parallel over het hele jaar met andere activiteiten. Momenteel moeten we daar een groepsopdacht van doen. We moeten een verslag maken over een aantal methodes. Ik zit in een groep met 3 niet-Europeanen (ik wou al buitenlanders zeggen, maar dat ben ik hier zelf ook!). We hadden de deadline gesteld op afgelopen maandag 12 uur, zodat iedereen alles kon doorlezen (we moeten het 7oktober voor 12 uur inleveren). Tijdens ons overleg heb ik duidelijk benadrukt dat ik niet gediend ben van plagiaat en dit zeer zeker zal melden. Nu kreeg ik gisteren alle stukken door en begon meteen het deel van de twee jongen uit Bangladesh o.i.d. te lezen. Het eerste deel, perfect Engels. Hmm, raar, als ik met ze spreek is hun Engels ontzettend gebrekkig. Het tweede deel, gebrekkig Engels, ah kijk zo ken ik ze weer. Het derde deel, perfect Engels. Ik heb het perfecte Engels in google gezet en ja hoor, copy+paste. Plagiaat. Zelfs de referentielijst was geplagieerd. Ik heb meteen alles gemarkeerd wat geplagieerd was en een mail naar de groep én naar het hoofd van de opleiding gestuurd. Vandaag er weer de hele dag mee bezig geweest, mailen e.d. Ik ben toen de andere stuk ook door gaan lezen en heb geconstateerd dat óók het deel van Lucy (of eigenlijk qianqan, uit China) grotendeels geplagieerd was. Ik heb beide schrijvers een ultimatum gesteld, of voor 20 uur een zelfgeschreven deel of ‘hun’ ander werk wordt bij het verslag gevoegd, met een melding van mij erbij dat het verslag plagiaat bevat. Wat betekent dat zij van de uni worden getrapt. Nikhil (de jongen uit Bangladesh of whatever) zei: waarom zei je niet tegen mij dat het plagiaat was? Nou 1. jij weet dondersgoed zelf of je plagiaat gepleegd hebt of niet en 2. ik heb dit wel gedaan. ‘Maar je hebt het meteen naar Kajsa gestuurd’ (Kajsa is hoofd van de opleiding), uhm ja duh! Plagiaat is illegaal, je kunt er voor van de opleiding worden getrapt. Ik werk niet mee aan plagiaat en maak mijn handen daar niet aan vuil. Alles wat ik schrijf, zijn mijn eigen woorden. Enfin, het lijkt nu allemaal te werken en ik kan morgen een verslag inleveren wat niet geplagieerd is (alles leek nogal op mijn schouders te rusten, het leek hun allemaal niet te schelen. Ik heb me er enorm pissig om gemaakt, maar heb op een gegeven moment mijn boek gepakt en ben in de kamer gaan zitten lezen). Enfin, laten we het hebben over de nieuwe mensen. Er zijn drie nieuwe uitwisselingsstudenten. De eerste was Stephanie (of korter, Steph), komt uit Duitsland en studeert geneeskunde. Leuke meid. We zijn samen wezen vliegen (zelfde als wat ik vorig jaar heb gedaan). We zaten alleen niet in het zelfde vliegtuigje. Ik had Jakob en Liam (hoor je later meer over!) beloofd dat als er twee Fransozen bij mij in zouden zitten, ik zou zorgen dat ik voorin zat (omdat die altijd en overal voordringen, zo hebben wij gemerkt). En ja hoor, ik zat voorin! Hihi, mocht ik weer zelf vliegen. De foto’s zijn niet echt mooi, omdat het al donker was toen het mijn beurt was. Enfin, de tweede student is Patrick, uit Wales. Toffe peer, erg vriendelijk altijd. De derde is Simon, die komt uit, jawel, Frankrijk. Maar hij is een goede Fransoos, dat moet ook wel als je bij ons op de gang komt. Nieuwe personen die je waarschijnlijk veel zult tegen komen in mijn verhalen zijn Liam en Farah. Ze komen beide uit Engeland, van dezelfde universiteit waar Natalie op zit. Farah heeft 10 jaar in Nederland gewoond en spreekt dus Nederlands! Erg tof, het voelt alleen wel heel erg raar, nu haal ik ineens 3 talen door elkaar i.p.v. 2. Bij de foto’s vind je een foto van ze, samen met Simon erbij en Jelena kennen jullie inmiddels al. Liam verhuist binnenkort naar Flamman toe, naar de verdieping die half is afgebrand (onder mij) en ondertussen weer is opgekalefaterd. Zijn huisgenoten zijn nogal raar, ze wouden geen internet omdat ze vlakbij campus Valla wonen en daar heen kunnen als ze internet willen.. Enfin, veel leuker als hij hier heen komt. Ze doen beide ook medische biologie en Liam gaan waarschijnlijk ook lab-dieren wetenschap doen over een paar weken.
Goed, ondertussen ook alweer de nodige feestje e.d. gehad. Waaronder een ‘kräftskiva’, het feest wanneer de Zweden kleine kreeftjes eten (zie foto), bah. Maar het was erg gezellig, we zaten met een groep buiten op het binnenterrein van Flamman. Ik had een grote schaal pasta salade gemaakt en er was ook quiche te eten. Ik zal er niet te veel over uitweiden, ik heb beloofd het niet te lang te maken. Waar ik wel even tijd aan wil besteden is mijn uitstapje naar Engeland. Het was helaas maar een weekend maar ik heb het ontzettend naar mijn zin gehad. 18 september ben ik onderweg gegaan naar London, waar ik nogal laat aankwam. Ik heb op het nippertje de trein gered (ze controleren alle paspoorten/id-kaarten als je Groot Brittannië binnenkomt), ik zat nog niet eens en de deuren gingen al dicht. Ik moest twee keer overstappen, waaronder op het beroemde Kings Cross waar ik de Victorialine (ook al bekend) pakte. Uiteindelijk kwam ik pas om 1 uur aan in Hatfield lokale tijd (=2 uur onze tijd). Natalie haalde mij op met de taxi en we gingen naar haar huis. We hebben de halve nacht bijgepraat, fantastisch om haar weer te zien! De volgende dag zijn we naar haar universiteit gegaan, om daar rond te kijken en koffie te drinken (op een zaterdag, inderdaad. Het is gewoon open!) samen met een paar van haar vrienden. Ik heb nog voor Liam en Farah ‘the Forum’ gezien, de net gebouwde studentenpub (op het terrein van de uni), waar vooral Liam erg jaloers om was. Daarna was het tijd om te eten en ons klaar te maken voor de grote gebeurtenis waar we al sinds januari naar uitkeken.. Tim Minchin! Eindelijk,Tim Minchin live zien! Hij speelde in St.Albans, een stadje 20 minuten van Natalie. We gingen heen samen met Thomas, haar vriend. We waren nét op tijd binnen en werden op de verkeerde plaatsen gedumpt door de juffrouw die je je plaats wees.. En de plaatsen waren fantastisch, een perfect zich. De hele show leek het alsof Tim ons recht aan keek. Ik weet dat veel mensen er anders over denken, maar wat ziet die man er goed uit op het podium. Hij heeft mijn twee favoriete nummers gedaan! Eerst Storm, the 9minute-beat-poem. En in de toegift, het allermooiste liefdesnummers dat ik ooit heb gehoord (maar dat is misschien alleen zo voor biologen), You Grew On Me. Werkelijk, ik smolt toen hij dat nummer speelde, wat een prachtig nummer! Hij heeft nog een paar nieuwe nummers gedaan, welke fantastisch zijn. We hebben nog wat merchandise gekocht, waaronder een ‘canvas bag’ (een van zijn nummers heet zo) en ik heb de dvd gekocht en een t-shirt. We zijn daarna weer terug naar Hatfield gegaan om daar naar een pub te gaan. Er waren niet zoveel mensen en op een gegeven moment sloot de eigenaar de tent af en hadden we het voor ons zelf (Clair en Gareth, huisgenote van Natalie en haar vriend, waren er ook)! De zondag zijn we naar de Galaria geweest, een groot winkelcentrum. Ik heb drie cd’s gekocht (3 pond per stuk!) en een t-shirt. Er was een bruids-beurs aan de gang, en Natalie en ik zijn er even overheen gelopen. We zagen iemand foto’s maken en we liepen naar dat standje toe. Bleek dat het maar 5 pond was voor een fotoshoot. We keken elkaar en besloten het te doen. Een van de foto’s vind je hieronder. Het was echt super leuk om te doen, we waren er alleen niet op gekleed ;-). Ik had mijn Jip en Janneke shirt aan! We zijn die nacht opgebleven, omdat ik om 3.20 de bus moest hebben naar het vliegveld. Terwijl we een dvd keken heb ik mijn haar gedaan, geïnspireerd door Tim (zie foto). Enfin, we zaten bij het bushokje, toen we zagen dat er de 22e op mijn vliegticket stond.. uhm dat is morgen.. Ik heb besloten om toch naar het vliegveld te gaan omdat ik zeker wist dat we voor de 21e geboekt hadden. Maar na navraag bleek het echt voor de 22e te zijn. Ik ben naar de ticketbalie gegaan waar een onvriendelijke dame mij vertelde dat ik geen tickets kon krijgen voor een vlucht van vandaag en dat ik maar 24 uur moest wachten. Hmm.. wat nu.. Ik ga hier echt niet op het vliegveld slapen! Ik heb geïnformeerd naar een hotel, maar dat was 80 euro per nacht, toedeloe. Uiteindelijk om 8 uur Natalie smst om te vragen of ik weer naar haar mocht komen. Om half 11 stuurde ze pas terug, want zij sliep natuurlijk nog, dat ik uiteraard kon komen. Ik heb meteen de bus terug gepakt (zo gauw er een was) en was om half 1 weer in Hatfield. We hebben een echt engels ontbijt (bacon and beans) gehad en zijn nog even een winkel in geweest, waar ik een broek heb gekocht voor 20 eurootjes :- ). Daarna heeft Natalie mij in bed gedumpt waar ik 4 uurtjes heb geslapen. We zijn wéér de hele nacht opgebleven en toen op de dinsdagochtend ging dan daadwerkelijk mijn vlucht, om 6 uur ’s ochtends. In het vliegtuig vooral geslapen en in de bus naar huis ook. Grotendeel van de dinsdag ook slapend doorgebracht waardoor mijn energieniveau weer op peil was. Al met al was het fantastisch, ik heb nu al zin om weer terug te keren en dan langer te blijven, zodat we ook Londen in kunnen. Maar eerst kijk ik uit naar iets anders.. Arnoud komt hier vandaag (=donderdag)! Zaterdagochtend gaan we met de bus naar Stockholm, waar we 2 dagen in een hotel zitten, zondag naar Green Day en maandagochtend weer naar huis. Dan moet ik even twee uurtjes naar school, maar daarna kunnen we rondtoeren met de auto die ik heb gehuurd. Dinsdag gaan we naar Gränna en Visingsö, ondertussen wel duidelijk dat ik het daar fantastisch vind! En ’s avonds bij de Klomp eten en woensdagavond bij Flamman eten (Jazznight). We hebben dus al veel te doen! Volgende keer daar een update over!

Voor nu, sorry het is toch weer aardig lang geworden. Ik roep het over mezelf af om niet zo veel reacties te krijgen, geloof ik.

Enfin, liefs!