Welkom Thuis, Cynthia

Laat ik even beginnen met het stuk te laten lezen dat ik had geschreven, twee weken voor de vakantie (helaas, het werd wat druk vlak voor de vakantie, dus het is er niet van gekomen). Enfin, laten we daar mee beginnen:
Nu, nu het bijna zover is begint het te kriebelen, nu het zover is begint het; het verlangen naar, het missen van, het denken aan Nederland. Nu ik weet dat het bijna zover is, verlang ik ontzettend naar fatsoenlijk brood, naar mijn familie; vrienden, ik verlang zo ontzettend naar paardrijden, ik verlang naar Groningen, ik verlang naar hardlopen in een Nederlands bos, ik verlang naar je niet te haasten om voor 3 uur in de stad te zijn om op zaterdag een flesje wijn te kopen, ik verlang zelfs naar bitterballen. Voor nu is het even genoeg Zweden, tijd om twee maand in mijn eigen land te zijn.
Voorafgaand aan die vakantie is het een enorme drukte geweest, maandag was mijn laatste (lab)dag op het lab (welke ik heb afgesloten door als laatste naar huis te gaan, om 19.30). Ik ben verhuisd naar een andere kamer (noteer het! mijn huisnummer is nu 22.208; verder is alles gelijk). Eigenlijk heb ik niet veel anders gedaan dan ontzettend veel op het lab zijn. Ontzettend gaaf gesprek gehad met Olle, hoofd van de groep. We gingen mijn plan voor de laatste weken doornemen en hij was het eens met mijn plannen. Hij zei ‘als jouw hypothese waarheid blijkt… gaan we publiceren’ (even een uitleg voor de leken, dat betekent dus dat er een artikel wordt geschreven over de nieuwe vindingen, in een internationaal tijdschrift (journal) Doe je dat als student.. dan moet je nooit meer van richting veranderen en weet je dat er altijd deuren voor je open staan). Wa wat? Wat? Hè? Wooww… De volgende dag, toen ik alles even had laten doordringen, vroeg ik wie het artikel dan zou gaan schrijven, zijn antwoord ‘jij natuurlijk!’ ‘uhm.. ik? Als student zijnde?’ ‘ja, het is jouw project, jouw plan, jij hebt het bedacht, wat dacht jij dan!’ ‘wooww.. uhm niet alle professoren laten hun studenten schrijven..’ Het feit dat hij dat zei.. ongelooflijk. Hij vindt mij goed genoeg om mij een artikel te laten schrijven waar zijn naam ook op komt te staan (gezien hij hoofd v/d groep is). Helaas werkten niet alle experimenten evengoed en kan ik geen conclusies trekken. Maar mijn hoofd barst van de ideeën en hopelijk kan ik enkele van die uitvoeren voor een komend project. Dat hangt er echter vanaf of ik kan blijven of niet. En dat hangt er vanaf of het lab onderzoeksgeld krijgt voor de komende drie jaar en dat betekent vervolgens dat ik kan blijven om te promoveren.. Inderdaad, promoveren. Olle heeft me gevraagd te blijven en zijn PhD student te worden. Doe ik dat, dan betekent dat nog vier jaar van promotieonderzoek en een boek schrijven (jawel een boek, oftewel thesis) en als ik dan klaar ben, ben ik dokter in borstkanker onderzoek. Mijn antwoord zal je jullie geen verrassing zijn, als Olle het onderzoeksgeld krijgt, neem ik zijn aanbod aan. Voor mij toch de beste optie, het promotieproces is in Zweden veel zwaarder en beter, ik ken het lab en de mensen dus ik verspil geen tijd aan acclimatiseren. En ik vind dit onderzoek fantastisch. Krijgt hij het geld niet, dan betekent het dus dat ik niet kan blijven en het voor mij beter is om een ander project te doen. Ik hoop op een boel geld.

De laatste afspraak met mijn chiropractor was een van belang, niet op chiropractisch niveau maar op taal niveau. Nu moet ik er bij vertellen, ik ga al naar hem sinds ik hier 4/5 maand woonde, dus alles begon in het Engels, gezien mijn Zweeds knudde met een rietje was. Enfin, de laatste afspraak vergat Mats (de chiropractor dus) even dat ik niet Zweeds was en begon in het Zweeds tegen mij. Ik antwoordde in het Zweeds en zei er achteraan ‘ooh nu weet je dat ik wél Zweeds kan’ Hij antwoordde op zijn beurt dat het hem om het even was of ik Engels of Zweeds sprak, maar ik antwoordde in het Zweeds terug en vanaf nu gaat dus ook dat in het Zweeds. Daar.. mijn laatste Engelse uitweg is foetsie.. nu praat ik alleen nog Engels met mensen die geen Zweeds spreken. Een hele stap, vond ik. Niet dat het Zweeds erg makkelijk is, ik moet er wel moeite in stoppen,, moeilijke zin constructies zijn nog steeds moeilijk en de grammatica wat apart, maar ik kan hele gespreken voeren in het Zweeds (al dan niet grammatisch correct, maar Jelena zegt dat ik maar heel af en toe een foutje maak). Zelfs toen ik midden in de nacht de politie heb gebeld deed ik dat in het Zweeds. Politie? Jep, op een woensdag werd ik wakker om 1 uur (lig ik eens op tijd in bed!) van herrie; schreeuwende mensen en een hoop kabaal. Ik keek uit het raam en zag ongeveer 5 mensen (waarvan 3 op het balkon) stoelen stuk gooien en, wat is dat? Een laptop? Ja, een jongen reed met z’n fiets over een laptop! Een laptop! Toen een van hun de laptop tegen de lantaarnpaal gooide en deze daardoor de lamp stuk maakte vond ik het genoeg. Je vernielt je eigen spullen maar, niet die van een ander. Dus ik belde de politie op; de man vroeg me naar mijn adres toen ik verteld had wat er aan de hand was, ik gaf mijn adres en zei daarbij dat het in Flamman was. ‘pubben?’ (de pub?) ‘ja’ ‘we komen’ (zeker bang voor nog een brand?). En ja hoor, binnen drie (!) minuten kwam er een auto aanrijden. En niet veel later een tweede auto. Helaas zag een van de studenten de politie aankomen en riep ‘de politie!’ waarna ze allemaal op de vlucht sloegen. De agenten zagen ze niet en liepen op de troep af, kijkend of er nog iemand was. Ik opende mijn raam en zei dat ik gebeld had en dat ze er net vandoor waren gegaan. Ze zijn nog zo’n half uur gebleven, maar de vandalen waren natuurlijk al lang en breed vertrokken. Pf, wat was ik de volgende dag moe, want denk maar niet dat ik weer in slaap kon komen.

Daar, dit had ik geschreven de dag voor Arnoud kwam. Daarna hebben we een drukke week gehad, meteen de volgende dag zijn we naar Stockholm vertrokken, waar we drie dagen zijn verbleven. We hebben fietsen gehuurd en hebben bijna alle eilandjes bezocht (Stockholm is gebouwd op 14 eilanden). We hebben met de ‘goedemorgen-boot’ Stockholm vanaf het water gezien. We hebben de kroonprinses en haar man gezien een paar minuten nadat ze getrouwd zijn. Ook nog per toeval overigens, we probeerden heel hard om uit hun buurt te blijven en uit de buurt van alle mensen e.d. We waren in het watermuseum en nuttigden net thee en wat lekkers toen het ons opviel dat er wel erg veel mensen langs de kant stonden. We pakten de route van het koninklijk paar erbij (die we bij ons hadden zodat we wisten waar we níét heen gingen) en zagen dat ze elk moment voorbij konden varen. We hebben overigens ook nog Willem Alexander gezien en Maxima, maar van haar alleen de achterkant dus dat telt niet :p. Enfin, we hebben vier musea bezocht, Vasa Skeppet Museum, het Watermuseum, het Nobel museum en het Biologie Museum (inderdaad, ik kan het niet laten). Verder veel gefietst en de eilandjes bekeken. Onvoorstelbaar, zoveel rustige en mooie plaatsen die je kunt vinden in een hoofdstad (zie foto’s). Enfin, een fantastisch weekend gehad in Stockholm dus. Verder zijn we naar Gränna en Visingsö geweest (alweer, ja alweer, het fantastische Visingsö), met Liam en Jens. We zijn naar Roxen geweest, het meer hier vlak bij, en hebben zelfs een duik genomen!
We zijn samen weer terug gevlogen naar Nederland, Duitsland eigenlijk. In Nederland een heerlijke tijd gehad, met veel, heel veel paardrijden (duh). Uiteraard voetbal gekeken, maar laten we het daar niet meer oven hebben. Ik ben een weekend naar Libramont geweest, in België, tegen de Luxemburgse grens, om William te bezoeken (misschien herinner je hem nog, van vorig jaar, hij woonde bij mij op de gang?). Een heel erg leuk weekend gehad, de Ardennen in geweest, zijn vrienden ontmoet.
Verder een über buitenrit gemaakt met Anita, een Buitenrit met de hoofdletter B. We zijn met de trailer naar Zeijen gereden en hebben daar, in de omgeving, eerst een Buitenrit gemaakt van zo’n 4 uur, daarna zijn we de zwemvijver in gegaan met de paarden. We begonnen rustig aan, omdat Ruurdje (Anita’s paard) nog nooit het water in was geweest. Maar toen ze zag dat Carlo er in liep koste het haar maar een paar minuten om te besluiten dat ze er ook wel in durfde. We zouden de kant weer op om de zadels af te doen toen Carlo vond dat hij er wel bij kon gaan liggen. Enfin, alles liep goed af maar resultaat was dat ik tot mijn middel nat was en het zadel ook al nat. Ik heb dus lekker het zadel erop laten liggen, zit toch comfortabeler en steviger. We zijn helemaal erin gegaan en beide paarden vonden het heerlijk! Ze konden eigenlijk nét niet helemaal zwemmen, maar we hebben ontzettend genoten. Het was allemaal heel relaxt en we wouden er eigenlijk niet weer uit, maar je kunt natuurlijk niet te lang in zo’n plas blijven plonsen. We hebben de paarden afgezadeld en ze waren blij dat ze de trailer weer op konden, ze waren erg moe na die lange rit!
Twee weken voor ik weer terug ging naar Zweden kwam Liam naar Nederland. Een drukke week in NL gehad. We zijn meteen de maandag dat hij kwam naar Groningen gegaan, de Martinitoren beklommen en natuurlijk rondgeleid in de mooie stad. We zijn een dag naar Amsterdam geweest, waar we tot onze spijt het Anne Frank huis hebben overgeslagen, toen de boom overigens nog stond, omdat de rij om binnen te komen precies genomen 1km was. Wel hebben we Johnny Depp ontmoet, wat toch een mooie man (zie foto)! We hebben ook nog een Drenthe-dag gedaan. We zijn eerst naar Westerbork geweest, helemaal naar het kamp gelopen en vervolgens daar rondgelopen, best een tippel. We zijn daarna doorgereden naar Borger om de grootste hunebed van het land te zien. Verder natuurlijk de Drentse heide. Als hoogtepunt van de week kwam Lowlands. We gingen de donderdag al heen, op record afstand van Biddinghuizen stonden we al in de file, echter, in record tempo waren we op het terrein. We hebben fantastische acts gezien. De ster van de vrijdag was met absolute stip de geweldige Jónsi. Deze IJslander zet een fantastische show neer, met een zelden geziene passie. Een muzikaal genie. Na de laatste noot blijft het publiek nog even stil, waarna het losbarst in luid applaus. En na dit heel lange applaus en een diepe buiging van Jónsi en zijn band, laat hij je verbluft achter, met alleen het woord ‘wow’ in je achterhoofd. Magnifiek. Op een onverwacht tweede plek (van de vrijdag, that is), staat OK Go, die veel beter live zijn dan verwacht. Ze hebben érg goed contact met het pubiek en dat gevoel wordt versterkt door de zanger die het publiek induikt mét gitaar, versterker en microfoonstandaard ‘you guys are kind, right?’ Hoewel All Time Low leuk is, was het slechte geluid, de slechte roadies en de slechte té seksueel getinte opmerkingen grote spelbreker. Maar ze hebben mijn favoriete nummer ‘Weightless’, dus ik was gelukkig. Grote teleurstelling van de zaterdag was The Gaslight Anthem, na drie liedjes had ik het wel weer gehoord. Fantastische stem, jammer van de rest van de band en het verschrikkelijke geluid van Grolsch (een van de tenten op Lowlands, waar ik een haat-liefde verhouding mee heb). Een volgende, maar verwachte teleurstelling was You Me At Six. Tim Knol was erg goed, die moet ik nog maar een keer live zien. Lowlands Zingt! Was erg leuk, met Tijl Beckand en Ruben van der Meer, die een aantal nummers ten gehore brachten die de hele Alpha (grootste tent op Lowlands) luidkeels meezong. De afsluiter van de zaterdag was Snow Patrol, tuurlijk, goede band, maar wel een waar je snel op uitgekeken bent, niet een van mijn favorieten dus. Op zondag de zanger van System of a Down live gezien, Serj Tankian, met het Metropole Orkest achter hem. Niet zo goed als met System of a Down (welke ik overigens niet live heb gezien), maar toch tof. Heel onverwacht was Pendulum een ontzettend groot en krankzinnig feest. En, nog meer onverwacht, heb ik mij ontzettend vermaakt. Behalve dan die laatste mosh pit die zover kwam dat ik een rugslag kreeg die ik nog lang bleef navoelen. Pendulum had meer crowd surfers en mosh pits dan een gemiddelde rock band! Ooh, crowd surfers, daar kom ik straks op terug. Na Pendulum kwam een langverwachte band, met een zeer goed recent album. 30 Seconds to Mars. Gehoord dat ze niet zo sterk live zijn, maar hé, met zo’n mooie man (google: Jared Leto) als frontman heb je altijd nog wat om naar te kijken toch?! Enfin, de geruchten bleken niet waarheid, een fantastische band live! En die fantastische uithalen van hem, klinken nog mooier live. Fantastisch. De band die daarnaar kwam was Placebo, de fantastische Placebo. Weer opnieuw verliefd geworden op die prachtige band. Met veel van mijn favoriete (oudere) nummers! Afsluiter van Lowlands was Queens of the Stone Age, met de fantastische, charismatische Josh Homme. Die overigens niet de show heeft onderbroken om iemand in het publiek uit te schelden omdat die vrouwen lastig viel (wat hij in Groningen deed). Stevige show, die begon met het nummer dat al de hele dag in mijn hoofd zat (Feel Good Hit of the Summer). En dan de crowd surfers.. al jaren verboden op Lowlands en gehekeld door ondergetekende. Als je op Lowlands, als crowd surfer, in de handen van een security mannetje valt, dan wordt je bandje afgeknipt en word je het terrein afgegooid. En, hoe gemeen ook, daar help ik graag aan mee. Met crowd surfen doe je mensen pijn die er niet om gevraagd hebben en is daarom niet erg vriendelijk. Kom je op mij af, surfend over de mensen, doe ik met liefde een stap opzij zodat je naar beneden tuimelt. Of ik pak je arm en sleur je naar de bewaker. Daar, gij, crowd surfer, wees gewaarschuwd!

Nu ben ik alweer een week terug in Zweden en is het alsof ik niet weg ben geweest. Wel is er het een en ander veranderd, zo zijn er 8 (!) nieuwe mensen en komt er binnenkort nog een bij.. Gelukkig lijken ze allemaal erg aardig. Ik ging de maandag meteen boodschappen doen en opende mijn vriezer om te kijken wat ik nog had. Ik open en *snif snif* wat is dat voor geur? Ik stop m'n hand in de vriezer.. hij staat niet aan! NEE! Welke godvergeten idioot heeft mijn vriezer uitgezet?! Ik ben er vrij zeker van dat het een van de (nieuwe) uitwisselings-studenten is geweest, gezien je mijn vriezer aan (en uit dus) zet in hun koelkast, die er boven staat. Oh wat was ik kwaad. En die geur.. als ik er weer aan denk komt die geur m'n neus weer in zetten. Bah! Verdorie, al mijn vlees! Ik had zoveel vlees, allemaal weg! Welkom Thuis, Cynthia! Ik heb de deur dichtgegooid en ben maar gewoon naar school gegaan eerst, na een boos bericht op het bord te hebben geschreven. 's Avonds heeft Josef mij geholpen met alles leeg te halen, een klusje waarbij we bijna over onze nek gingen. Ik heb het verder maar van me afgezet, want dat vlees komt toch niet terug. Shit zooi. Ik heb mezelf maar een bos rozen gekocht om me op te vrolijken.

En dan wil ik jullie graag voorstellen aan mijn twee nieuwe kamergenoten (zie foto), genaamd Obi Wan en Anakin. Op de foto zie je Obi Wan aan de rechterkant en Anakin aan de linkerkant (hij heeft een klein zwart streepje op z’n rugvin, vandaar dat hij tot Anakin gedoopt is). Lang verwacht, toch gekomen. Het is heel gezellig met wat beweging in de kamer. Obi Wan vindt de zuurstof pomp erg interessant en zwemt regelmatig naar de stroom om vervolgens weggeblazen te worden :p. Anakin hangt regelmatig voor ’t glas te bluppen :p. Kom allemaal snel langs om Obi Wan en Anakin te groeten!

Nu moet ik hard aan het schrijven, ik heb nog een maand om mijn verslag af te ronden (en nee, dat is alles behalve veel tijd), en daarbij heb ik ook nog de cursus statistiek, waar ik al o zo goed in ben (=sarcasme).

Wees gegroet! En voor de bouwers: foto’s en een 1e plek alstublieft! Succes!
Liefs!