De lang uitgebleven update!

Hallo lieve allemaal. Het is hoogtijd voor een nieuw verhaal! Er zijn al enige maanden verstreken sinds mijn laatste verhaal, dus houd je vast (ik ga proberen het kort te houden)! Laten we zoals gebruikelijk in chronologische volgorde starten. Zoals jullie als het goed is allemaal weten ondertussen ben ik verhuisd, naar een perfect appartement, al zeg ik het zelf. Papa, mama en Fiënna kwamen hier 8 juni naar toe om mij te helpen verhuizen, en vervolgens mee terug te nemen naar NL om mijn laatste lange zomer te vieren. Voor ik verder ga, laat ik nogmaals mijn adres hier noemen: Skomakaregatan 6, 582 40 Linköping =). Kom gerust een keer langs! Zet ik koffie met mijn mooie DE koffiezetapparaat, gekocht van de DE punten die ik van verscheidene mensen heb mogen ontvangen (waarvoor dank!). Enfin, ik had al een bed en bank gekocht, die ik samen met Erik & Jon zou ophalen, die zouden ook verhuizen en gezien ze samen een truckje hadden gehuurd boden ze aan om ook mijn bank en bed op te halen. We gingen naar Jysk alwaar we te horen kregen dat mijn bank nog niet was aangekomen, maar mijn bed wel. We namen het bed mee en er werd me op het hart gedrukt dat mijn bank er een paar dagen later zou zijn. Ik heb voor gratis thuisbezorging gezorgd ‘Ik heb net een truck gehuurd om mijn bank en bed op te halen, dat ga ik niet weer doen!’, dus alles zou goedkomen. Mama en Fiënna hebben op mijn nieuwe bed geslapen tijdens hun verblijf en papa in de kamer van Erik (die op dat punt dus al verhuisd was) en ik in mijn oude kamer (op dezelfde gang dus). Mooi geregeld, allemaal comfortabel op een bed! Het was eigenlijk de bedoeling dat Fiënna op mijn bank zou slapen (een slaapbank), maar dat verliep wat anders. De bank was er nog steeds niet, uiteindelijk zou die op vrijdag voor we naar NL gingen aankomen, en maandag worden bezorgd. Dat ging dus niet, ik heb voorgesteld dat wij een aanhanger konden huren die zij dan betaalden. Dat was goed en vrijdag stonden we weer bij Jysk (nog geen aanhanger gehuurd, we zagen de bui al hangen): helaas, je bank is er niet. Mooie zooi daar. We hebben Ikea vaak bezocht, het grote deel van mijn meubilair komt hier vandaan, dus we hebben veel geschroefd en gedaan. We hebben hard gewerkt en in vier (eigenlijk drie, gezien we de halve woensdag en zaterdag hadden) dagen alles af gekregen! Het resultaat is erg geslaagd! Zie de foto’s!
Op de zaterdag, voor we weg zouden gaan, hadden we een feestje op de universiteit om te vieren dat we onze Master hadden. We hebben dit met z’n vieren georganiseerd, omdat de universiteit er verder niets aan deed. Mijn diploma werd heel saai thuis gestuurd. Het was gezellig en ik heb zelfs een speech gehouden (waar gelukkig om gelachen werd).
Zondagmorgen zijn we onderweg gegaan naar huis, via Denemarken, het hele stuk hebben we gereden. Na zo’n twaalf uur rijden waren we thuis en was het huis versierd! De vlag hing uit, met een tas eraan en aan het raam hing ‘hoera, Cynthia is geslaagd’! Super tof, wat een thuiskomst! Wat fijn om weer thuis te zijn! Ik heb veel gedaan in die twee en halve maanden, te veel om op te noemen, laat ik hier de hoogtepunten noemen.
In de zomer zijn Arnoud, Paul en ik naar IJsland geweest. Het was met stip mijn meeste fantastische vakantie ooit. Wat een ongelooflijk mooi land, het heeft mijn fascinatie voor de taal slechts groter gemaakt. We zijn met het vliegtuig heen gegaan, al daar een auto gehuurd en het hele land rond getoerd, met een tent in de kofferbak. Ik kan hier met gemak 20 pagina’s aan besteden, maar ik houd mij in. Voor iedereen die meer wil weten over deze trip, hier kun je de foto’s vinden mét beschrijvingen (in het Engels): https://picasaweb.google.com/cynthia.veenstra/Iceland220606072011?authuser=0&feat=directlink. Ik weet dat ik er anders te veel ga uitweiden. Het land is werkelijk fantastisch, zoveel mooie watervallen met water zo zuiver dat je het meteen kunt drinken (wat ik uiteraard ook heb gedaan), prachtige natuur, ongerept en puur. We hebben genoten, gelopen, geklauterd (op werkelijk alles, en dan overdrijf ik niet), geslapen in een verlaten dorp naast een kerk met kerkhof, stenen gegooid en verzameld (de verzameling staat uitgesteld in Nederland), vol verbazing naar het landschap gekeken, van maanlandschap tot bossen. Ik verlang terug naar IJsland, ik wil er graag nog weer een keer, en nog een keer en daarna nog een keer. Hopelijk bevallen de foto’s, maar onthoud: hoe mooi de foto’s ook zijn, het komt niet eens in de buurt van hoe wij het hebben ervaren. Zoveel schoonheid valt niet vast te leggen op een foto. IJsland is een echte aanrader! Kom naar mij toe voor de vele MustSees!
Zoals ik al zei is Paul naar Nederland gekomen (uit Australië, zoals je je misschien kunt herinneren) en nadat we van IJsland terug waren hebben we nog een paar dagen in Nederland doorgebracht. Uitaard heb ik hem Groningen laten zien, maar we waren helaas te laat om de Martinitoren te beklimmen, die was al dicht toen wij er kwamen. We hebben hunebedden bekeken in Borger en zijn tevens naar het museum aldaar geweest. Helaas was het voor hem alweer gauw tijd om terug naar Australië te gaan. Het was erg tof om hem na een jaar weer te zien, ik zeg: volgend jaar die kant op! Haha.
Net als vorig jaar, is ook Liam dit jaar weer langs gekomen. Met z’n drieën (het is bijna vanzelfsprekend: met Arnoud erbij) uiteraard genoten van Lowlands. Behalve de stormachtige omstandigheden van de donderdag (in de stortregen hebben we de tent opgezet, bah!), waar Pukkelpop nog het meest van heeft gehad, viel de rest van het weer ontzettend mee! We hebben erg genoten van alle bands. Tot mijn grote spijt heb ik Dick Swaab gemist, omdat er een belachelijk grote rij stond voor de ingang van het festivalterrein (nooit eerder meegemaakt!). Ik baalde hier ontzettend van, want ik zag enorm uit naar zijn lezing (hij is een neuroloog) en had zelfs zijn boek in mijn tas zitten, zodat hij die kon signeren. De bands waar ik het meest van genoten heb waren: Arctic Monkeys, Elbow (WOW!), King Charles, Ben Howard en Interpol (EINDELIJK heb ik ze live gezien!). Lowlands heeft een eigen krant, die elke dag wordt uitgebracht: Daily Paradise. Hierin staat een cryptogram, waar wij elke morgen voor de festivaldag begon mee zaten te wroeten. Elke dag hebben we de oplossing ingeleverd. Op zondagochtend ging ik de kranten halen, en keek automatisch op de eerste pagina, bij de uitslag, en mijn oog viel op: Liam Ward from Crawley! Ik kwam bij de tent en riep: LIAM! Je hebt gewonnen! WIJ hebben gewonnen (we hadden namelijk afgesproken de prijs te delen, gezien we de puzzel ook samen oplossen). En de prijs? Twee kaarten voor Lowlands 2012! De derde kaart betalen we met z’n drieën, dus Lowlands is volgend jaar erg goedkoop! Het bleek toevallig ook nog een fout te zijn, we schreven namelijk onze oplossingen op post-it’s en die van Liam was aan de buitenkant van de zak beland. Degene die de zak kwam ophalen, dacht dat er al een winnaar was getrokken en gaf door dat Liam de winnaar was. Er is later nog een andere winnaar getrokken, maar Liam krijgt de kaarten ook nog steeds.
Helaas was het weer over het algemeen niet zo goed, in de zomer. Mijn laatste lange zomer en het weer was *@&$&! Enfin, ik heb wel veel gereden, heerlijk! Wicher is nog niet zo super lang onder het zadel, maar daar was niets van te merken! Het was in het begin wel even wennen hoor, geen Carlo. Maar het is een heerlijk paardje en het was fantastisch dat ik hem mocht rijden van Bertha! Zoals gewoonlijk bleef het niet bij alleen rijden, maar werd het ook vaak lang ‘nazitten’, soms tot midden in de nacht met een wijntje erbij en heerlijke heksenkaas! Ook mocht ik van Helen meerijden in de les, heerlijk! Super gezellig met Anita en Helen! Wat mis ik dat zeg, elke woensdag les rijden. Ik kijk al uit naar december! Enne bereid je voor dames, ik ga bakken! Hahaha. Verder ben ik nog een paar keer met Renée uit eten geweest (uiteraard) en met Fiënna naar het dolfinarium geweest. Verder hebben we (Fiënna, Sandra, Dennis en ik) Aquazoo in Leeuwarden bezocht en zijn mijn laatste twee verstandskiezen getrokken (gezien het nog gedekt werd door de verzekering, nu heb ik geen ziektekosten verzekering, deze is niet nodig in Zweden. Houdt wel in dat ik alle tandartskosten zelf betaal). Als afsluiter van de vakantie zijn Arnoud en ik naar de concert opener van het seizoen geweest: Kaizers Orchestra in Hedon, Zwolle. Het concert was fantastisch, wat een geweldige band is het toch. Ze hebben zelfs twee nummers midden in het publiek gespeeld (d.w.z. de zanger en de twee gitaristen). Helaas was dat ook mijn enige concert van het concertseizoen =(.
Na twee en halve maand was het weer tijd om terug te gaan naar Zweden. Ik zat al naar vluchten te zoeken en net toen ik wou boeken zei papa ‘weet je wat? Ik breng je wel heen!’ Dus op 28 augustus zijn we onderweg gegaan, heel vroeg. Om 11 uur vertrok de boot en we nemen nóóit de dagboot weer! Wat is dat saai zeg! 9 uur lang op een boot met geen entertainment, slechts een tv en slecht zittende banken. Nee hoor, volgende keer of een hut zodat we kunnen pitten of de nachtboot. Enfin, het was erg fijn dat papa mee ging, niet alleen zodat ik veel spullen mee kon nemen, maar ook omdat het de overgang makkelijker maakte. Ik was natuurlijk wel gewend om op mezelf te wonen, maar had altijd 18 anderen om me heen en kon mijn kamer uitlopen om met iemand te praten. Nu woon ik helemaal alleen, met dichtstbijzijnde vriendin op 5 min afstand (niet ver natuurlijk, maar wel anders dan op 1 sec afstand). We hebben mijn geverfde/behangen kamer bewonderd, het behang is ontzettend mooi! Daarna vrijwel meteen in bed gekropen (wat een minne rit van de boot naar mijn huis), die nog in de huiskamer stond (gezien mijn slaapkamer werd geverfd in de zomervakantie). In de dagen erna hebben we nog wat dingen gefixt in mijn appartement, wederom wat een geluk dat papa er was, gezien ik niet zo’n held ben met boormachines! We hebben Obi Wan en Anakin overgezet in hun nieuwe aquarium, die een stuk groter is. Groot genoeg voor een nieuwe huisgenoot, die we hebben opgehaald: Darth Vader (zie foto!). De bank, die de maandag zou komen, was er nog steeds niet en werd pas gebracht de dag nadat papa weer wegging (nadat ze eerst een verkeerde bank leverden!). Zoals gezegd, het was erg fijn dat papa mee kwam en afscheid nemen viel wat zwaar. Maar, ondertussen ben ik helemaal gewend en vind ik het heerlijk dat ik niet meer in Fylleryd woon. Als er troep is (niet erg waarschijnlijk) is het van mij, de keuken is altijd schoon en ik kan op blote voeten door het huis lopen! Ondertussen al een aantal feestjes gehad, housewarming feestjes etc. Maar het hoogtepunt tot nu toe was vorig weekend. Opa en oma kwamen namelijk langs! Heel stiekem had ik vrijdag vrij genomen, gezien ze om twaalf uur in Linköping aan zouden komen. Ik was van plan om ’s ochtends naar het werk te gaan, maar David en Ivana (met wie ik het kantoor deel) zeiden ‘pf doe normaal zeg, blijf lekker thuis!’. Ik was van plan om uit te slapen, maar ik was al vroeg wakker. Om 11 uur zat ik al continu uit het raam te kijken en toen ik ze uiteindelijk aan zag komen rende ik gauw naar beneden. Wat heerlijk dat ze langs kwamen! De auto was vol geladen met allemaal spullen voor mij van verscheidene mensen (en mezelf). Toen de auto uiteindelijk was uitgeladen (wat heeft opa veel gelopen!) en oma en ik alles hadden uitgepakt was het duidelijk: mocht er een hongerwinter komen, ik ben er klaar voor! Allerlei lekkers uit Nederland o.a. snert, kwast, mon chou en Sinterklaas producten. Ze vonden mijn huisje erg mooi, volgens mij zou oma er zo in willen wonen (als het in NL was geweest). De eerste avond hebben we heerlijk gegeten, bonensoep van oma (dat is de lekkerste!), jum jum jum. Ze hadden een lamp meegenomen van de Ikea in NL, maar die paste niet op mijn (gips *zucht*) muur, dus we zijn naar Ikea geweest om deze te ruilen. Maar omdat Ikea deze lamp niet had (wat dus de reden was om deze in NL te kopen), ging dat niet. Wel een nieuwe lamp gekocht… en een plant en een stellingkast (voor mijn berging =). Tevens heb ik nu eindelijk gordijnen! Uit Nederland (wat heerlijk hè, als je alles zo gemakkelijk uit twee landen kunt kopen ;-)), de gordijnen hier waren of niet binnen mijn budget of niet mooi genoeg. Het lijkt nu een stuk warmer, wat doet het ongelooflijk veel om gordijnen te hebben! Enfin, ik vond het heerlijk dat opa en oma hier waren, oma en ik hebben ons erg vermaakt door meerdere malen opa genadeloos te verslaan met rummikub, hihi!

Ik heb gemerkt dat mensen niet helemaal snappen wat ik hier aan het doen ben, en begrijpelijk. Laat ik het proberen uit te leggen. Wat ik nu ga doen heet promoveren (wat mij tot een ‘promovendus’ maakt), wat inhoudt dat ik door ga voor doctor (de academische graad dus, niet het soort dokter met toegang tot drugs). Dit duurt ongeveer vier jaar en in deze vier jaar voer ik zelfstandig onderzoek uit, ontwerp mijn eigen experimenten en projecten. Van al deze onderzoeken moet ik vier publicaties leveren, in wetenschappelijke tijdschriften. Echter, dit kan ook drie publicaties zijn als ik een van de drie in een ‘hoger’ tijdschrift publiceer (wat ik van plan ben). Tijdschriften worden vaak geclassificeerd met behulp van een zogeheten ‘impact factor’. Als je wordt geplaatst in een tijdschrift met impactfactor 4 of 5 mag je blij zijn. Publicaties in een tijdschrift hoger dan 20 is een feestje waard. Enfin, aan het eind van die 4-5 jaar moet ik een proefschrift (ook wel thesis genoemd) schrijven, een boek waarin het hele onderzoek wordt beschreven en gediscussieerd. Vervolgens moet ik dit verdedigen, tegenover een 4 koppige jury en een opponent, want ongeveer 3-4 uur duurt. Daarna is het feest, als het oordeel geslaagd luidt tenminste. Het is moeilijk te zeggen of ik nu student ben of niet, officieel zal ik ‘PhD student’ (=Promovendus) heten, maar ik heb een normaal werknemers contract met loon. Ook voor de belastingdienst ben ik een werknemer. Het is maar welke maatstaven je hanteert, eigenlijk kun je zeggen dat je áltijd aan het leren bent in de wetenschappelijke wereld.
Zo, ik hoop dat het nu wat duidelijker is wat ik ga doen. Nu is het zaak dat ik word aangenomen, dit gebeurd met een soort toelatingsexamen. Ik moet voor een comité verschijnen en mijn project plan presenteren, met achtergrond informatie, de bijdrage die ik kan leveren met mijn onderzoek etc. Zij besluiten of mijn plannen goed zijn (ik gok dat ze bij mij gaan zeggen dat ze te ambitieus zijn en ik het niet haal in 4 jaar, maar ik leg het ze toch voor) en na wat discussie nemen ze me als het goed is/hopelijk aan. Het gaat allemaal heel formeel. Olle heeft eerst een heel financieel plan moeten afgeven, daarna moest worden goedgekeurd dat hij een promovendus wil aannemen. Dan komt er een vacature op de website, die er verplicht 3 weken moet staan. Deze vacature is in mijn geval speciaal voor mij geschreven. In principe is het namelijk mogelijk dat andere mensen ook op deze baan ‘solliciteren’, maar door dat de vacature speciaal voor mij geschreven is (er staat nog net niet dat de persoon in kwestie het liefst Nederlands moet zijn en Cynthia moet heten ;-)), zal het moeilijk zijn om iemand volgens dit profiel te vinden. En daarbij komt, Olle heeft natuurlijk ook een stem in het comité en hij zal altijd mij kiezen. Dit toelatingsexamen is de 7 december. Natuurlijk zal ik het laten weten wanneer het bekend is! Ondertussen heb ik mijn ‘sollicitatie’ (bij gebrek aan een beter woord) ingeleverd en ben ik officieel opgeroepen voor het toelatingsexamen!
Ik werk nu alweer >2 maanden, en het bevalt goed! Ik heb een leuk project uitgedacht, waar ik erg veel zin in heb. Simpel gezegd ga ik kijken naar het effect van bestraling op borstkankercellen. In mijn vorige project heb ik aangetoond dat patiënten met een hoog Met-gehalte (Met is mijn eiwit van interesse, hier bouw ik mijn hele promotieproces op) reageren op bestraling, en het is tevens het eerste onderzoek dat dit in mensen aantoont. Nu wil ik dit onderzoek kracht bij zetten door het effect op cellen te laten zien, en proberen aan te tonen hóé en wáárom het Met-gehalte stijgt. Ik heb hier grote plannen, en het lijkt een groot project te worden.

Natuurlijk moeten we het ook over het weer hebben. Er is hier nog steeds geen sneeuw gevallen! Ongelooflijk, vorig jaar viel hier voor het eerst sneeuw op 21 oktober. Het is nu al meer dan een maand later, en nog steeds niets! Er wordt zelfs nog geen sneeuw voorspelt! De temperaturen vallen ook erg mee, ik heb pas vorige week mijn winterjas aangetrokken. Het is zelfs kouder in Nederland! Maar geen zorgen, mocht je de kou missen als het in Nederland over 3 maanden alweer warm wordt, in Zweden blijft de winter tot april (en als we pech hebben mei), dus wees welkom! ;-).

Liefs,
Cynthia.

p.s. De vlucht is geboekt, 23 december t/m 8 januari ben ik in NL! Ik heb het volgens mij al vaker gezegd, maar voor mij heeft kerst nu pas (beter gezegd sinds drie jaar) een betekenis gekregen, en Tim Minchin heeft deze betekenis onder woorden gebracht, elk woord is waar, elk woord voel ik (behalve dat stuk over zijn dochter natuurlijk, en witte wijn in de zon is ook niet helemaal waar). Luister en begrijp waarom ik van dit lied kippenvel en een brok in mijn keel krijg: (oké, hij pakt de link niet helemaal op de een of andere manier, dus even kopiëren en plakken in je adresbalk)
http://youtu.be/fCNvZqpa-7Q