Een jaar in een notendop.

Lieve lieve mensen! Ik weet het, ik weet het, wat is het lang geleden! Laat ik zeggen dat ik ontzettend veel te doen heb gehad en als ik tijd had, had ik domweg geen zin. Maar daar is nu verandering in gekomen! Ik zal proberen de meest belangrijke dingen op te sommen.
Enfin, de laatste keer dat ik schreef zou ik bijna onderweg naar San Diego voor een congres, daar ben ik ondertussen al van terug (heus!). Zelfs al weer een keer de oceaan overgevlogen, naar de Washington D.C. dit keer. Hier heb ik het grootste kankercongres ter wereld bijgewoond, wat een beleving! Ik heb, met succes, mijn resultaten hier gepresenteerd d.m.v. een poster, en veel respons gehad. Ontzettend veel inspiratie opgedaan, veel geleerd en nog meer gemotiveerd geworden. Wat gaaf om mee te maken, zo’n groot congres. Wel erg vermoeiend, want ALLES wat maar met kanker te maken heeft wordt besproken, en je moet veel keuzes maken over wat je wilt zien gezien er veel parallelle sessies waren (wat dat betreft net als een festival). Washington D.C. zelf is een erg mooie stad, ontzettend veel cultuur. Ik ben alleen heen gevlogen en was 2 dagen alleen voordat Gizeh kwam, dus lekker veel tijd gehad om alles te bekijken (de dag na aankomst 11 uur lang gelopen!). Onder meer naar het Pentagon geweest, de ontzettend grote begraafplaats “Arlington National Cemetery” (erg indrukwekkend trouwens) alwaar ik het graf van John F Kennedy en Lincoln heb bezocht en toevallig een herdenkingsdienst bijgewoond, natuurlijk het Witte Huis (twee keer, de eerste keer werd ik weggestuurd door de secret service; het is heus. Waarschijnlijk omdat Obama toen net het Witte Huis zou verlaten) en het nog mooiere Eisenhower gebouw (naast het Witte Huis), Capitol Building, Smithsonian Museum enzovoort en zo meer! Toen wij er waren was het net Cherry Blossom Season, oftewel: overal kersenbloesem! Fantastisch mooi. Ik heb een collage gemaakt van een aantal foto’s.
Ook heb ik wat kleinere congressen gehad, het contact onder borstkankeronderzoekers in heel Zweden is goed, iedereen houd elkaar up-to-date. Dit vind ik erg belangrijk, en waardeer deze kleine congressen ook zeer. Veel collega’s gaan naar het grote congres volgend jaar, in San Diego, dezelfde waar ik dit jaar was in Washington. Ik heb besloten om niet te gaan, vooral omdat ik net naar die grote ben geweest. Als alles goed gaat, ga ik naar een borstkanker specifiek congres in...*tromgeroffel* Sydney, Australië! Natuurlijk plak ik er dan zo’n 2 weken aan vast om het land te verkennen en Paul (kennen jullie hem nog?) te zien. Ik heb Paul al ingelicht. Hij is net met de studie medicijnen begonnen, maar hopelijk kan hij twee weken (of in ieder geval een week) vrij krijgen om met mij rond te reizen! Ik houd jullie op de hoogte of het doorgaat. Het is pas in september 2014, dus ik kan nog even sparen.

Verder gaat het op het werk wat langzaam op het moment. Ik ben niet tevreden met wat ik heb (al zijn de resultaten die ik heb wel goed). Mijn eiwit is een lastpak, wat betekent dat de commerciële producten verkrijgbaar om onderzoek te doen met dit eiwit niet altijd goed werken. Dat heb ik keihard ondervonden. Langzaamaan gaat het weer beter, en vind ik, met behulp van mensen ontmoet op congressen (onder meer daarom zijn ze zo belangrijk!) en een medewerker van bedrijf, de producten die wél werken voor mijn eiwit. Op het moment staat alles even op een laag pitje, ik doe een cursus statistiek en wil me daar vol op focussen. Het leuke is, voor de cursus begon heb ik het boek ‘Statistiek voor mensen die statistiek haten’ geleend, want haten dat deed ik, wat een verschrikking. Maar nu, na twee weken cursus en werken met data, samen met een groep, begin ik het te snappen, en het zelfs leuk te vinden! Wie had dat gedacht?! Na de cursus ga ik weer aan mijn manuscript bezig, waar ik een klein beginnetje mee heb gemaakt. Net voor de vakantie nog wat resultaten verkregen die ik er bij wou hebben, straks alles schrijven en insturen. Duim voor me!
Een andere oorzaak dat het allemaal wat langzamer gaat, is omdat ik meer tijd in het onderwijzen heb gestoken. Een belangrijke zaak, en ook leuk om te doen (vooral als de studenten enthousiast zijn!). Vorig jaar was ik voor het eerst begeleider van een groep studenten, in deze groep bespreken ze voorgelegde problemen en lossen die op (het zogenaamde PBL; Probleem Gebaseerd Lezen). Laat ik kort vertellen wat er is gebeurd: In de groep waren wat problemen (als sinds een aantal jaar daarvoor) en die werden (intern) steeds erger, tot de bom barstte. Natuurlijk niet toen ik er bij was, dus ik heb het verhaal achteraf (en inofficieel) gehoord. Helaas wat laat, en het verhaal kwam ‘hogerop’ (Hoofd van het Master programma) terecht. Die wou mij als begeleider weghalen, want ik was immers nieuw… Daar was ik het echter niet mee eens, en heb tegen de cursus coördinator gezegd dat ik een kans verdien om me te bewijzen. Gelukkig heb ik deze kans gekregen en ik heb ze met z’n allen neergezet en gezegd: “wij gaan praten”. Toen iedereen hun verhaal had gedaan, waren 4 v/d 6 in tranen en uiteindelijk is gelukkig alles uitgepraat. De sessies daarna gingen veel beter en de groep werd hechter. De studenten zeiden tegen mij dat ik de eerste begeleider was die iets aan interne problemen deed en ook van de mentoren van de studenten kreeg ik lof.
Dit, en nog een akkefietje met een student (waar ik mij enorm pissig om heb gemaakt, hard voor heb gevochten, maar waar ik verder niet veel over uit zal/kan weiden) hebben mij doen besluiten om in het bestuur te gaan zitten van DOMFIL. DOMFIL is een studentenvereniging die zich inzet voor promovendi aan de Medische Faculteit van Linköpings Universiteit, onder meer door het verbeteren van cursussen voor promovendi etc. (nieuwsgierig? http://www.domfil.se). Ik kan zeuren op het systeem, of ik kan in een bestuur gaan zitten, invloed en druk uitoefenen en veranderingen aanbrengen. Ik heb dus voor de laatste optie gekozen. Als bestuur zelf hebben wij niet alleen invloed op promovendus gerichte zaken, maar ook op de rest van de universiteit (via onze ‘moederorganisatie), niet mis dus. Mijn directe functie in het bestuur is penningmeester. Ik ben net in september begonnen, en we hebben veel ideeën die we willen waarmaken. Erg leuk en leerzaam!

Kwam Liam mij vorig jaar nog verrassen op mijn verjaardag, nu woont hij weer in Linköping (is met zijn Master begonnen en heeft inofficieel een promovendus-plek aangeboden gekregen) en is alles weer als vanouds en zoals het hoort. We houden allebei van koken en experimenteren met koken, dat doen we dan ook vaak. Een van onze favoriete gerechten: onze zelfgemaakte Gnocchi. Hij had nog geen woonruimte toen hij hier weer kwam, dus hij heeft twee maanden bij mij gewoond. Erg gezellig, veel gekookt en veel muziek geluisterd. Ik was net het jaar daarvoor begonnen, samen met vriendin/collega Susanna, met trainen op de sportschool (in de groepslessen, ik wil mijn lichaam als gereedschap gebruiken (met hulpmiddelen af en toe); die machines zijn aan mij niet besteed), en kon Liam mooi meenemen toen hij bij mij woonde. Ik haal veel energie uit sporten, voel me vooral qua rug er ook beter door (de reden dat ik ben begonnen met sporten), en zo wordt het paardrij-gemis wat draaglijker. Wat ik nu voornamelijk doe is station-trainen (soort interval trainen, met 4 verschillende stations: steps, gewichten, elastieken en stok), boxen (het is heus, meestal met ukkie Liam) en hardlopen. Ook met Jelena gaat het goed, die is ondertussen afgestuurd en aan het werk. Natuurlijk nog veel contact met de anderen waar ik het allemaal wel eens over heb gehad, maar je leest dit verhaal niet om hen, toch? ;-).

Begin juni kreeg ik hoog bezoek =). Papa en Mama kwamen hier met de auto heen. Ze zijn hier 4 dagen gebleven en we hebben vol gebruik gemaakt van de dagen. Zoals altijd: roadtrip! We zijn naar Vadstena geweest, waar een prachtig kasteel staat, we hebben nog een kasteel bezocht; genaamd Ekenäs. We hebben twee ruïnes bezocht, een die ik al eens eerder met papa had bezocht (een oud klooster) en een waar ik al heel lang eens naar toe wou: Brahehus. Deze staat langs de E4, en kom je tegen als je naar het zuiden gaat. We zijn naar de sluizen geweest (De 7-sluizen in Berg) en lekker gebarbecued. We hebben ontzettend geluk gehad met het weer, en hebben de hele tijd heerlijk weer gehad. Natuurlijk zat de auto vol geladen en heb ik weer veel nieuwe spulletjes. Onder andere nieuwe decoratie, waar ik echt aan toe was, natuurlijk een mooie wijn voorraad weer =). Het was heerlijk dat ze er weer waren, voor papa was het onder tussen alweer meer dan een jaar geleden, gezien ze niet op mijn verjaardag zijn geweest dit jaar. Enfin, zie de foto’s!

Qua reizen heb ik ook niet stil gezeten en is het niet alleen bij Washington D.C. gebleven. In mei ben ik naar Engeland geweest, om Natalie op te zoeken en om Muse live te zien in London. Natalie ging niet mee naar Muse, daar ben ik samen met Gareth heen geweest. We zijn eerst even London in geweest, want ik wou ontzettend graag naar Westminster Abbey, o.a. om naar het graf van Charles Darwin te gaan. Het concert, in Emirates, Arsenal Stadion, was fantastisch. Ongelooflijk gaaf, en heerlijk om een van mijn favoriete bands na 6 jaar weer live te zien. Muse is live ontzettend goed, en het is altijd een groot spektakel om ze live te zien. Heerlijk. Ze hebben bijna al mijn favoriete nummers gespeeld, zelfs Unintended die ik nog nooit live had gehoord.
Natalie woont in Colchester, en we hebben de hele stad bekeken. Vlak bij haar huis staat een groot kasteel, en zoals jullie ondertussen misschien wel door hebben houd ik van oude gebouwen/ruïnes, vooral kastelen (we hebben vorig jaar niet voor niets in een kasteel in Schotland geslapen). Zie de foto’s!
Afgelopen juli ben ik samen met Liam en Ivana (vriendin en collega, komt uit Tsjechië), naar Praag gevlogen. Daar zijn we twee dagen gebleven, en geslapen bij vrienden van Ivana. Wat een ongelooflijk mooie stad is Praag! Werkelijk, ongelooflijk. Ik heb enorm genoten daar. En heerlijk dat we onze eigen privé gids hadden! Na de twee dagen in Praag, hebben we Ivana’s auto gemaakt (die nog in Praag stond) en zijn we naar Ostrava gereden, het oosten van Tsjechië. In het oude industriegebied vond hier het festival Colours of Ostrava plaats, 4 dagen lang. Vergeleken met Lowlands een klein festival, we kregen onze bandjes (een voor de camping en een voor het festival) al in de rij voor het parkeren, en na het parkeren liepen we de bosjes door en waren we op de camping. Wow, op Lowlands moeten we altijd een eind sjouwen met onze spullen! Het festival was erg gaaf, de bands die er het meest uitsprongen: mijn heerlijke Sigur Rós, Damien Rice, Bonobo, Jamie Cullum, the XX (wat een imponerende lichtshow!) en Movits! (een Zweedse band). Het festival begon pas tegen 16 uur elke dag (voor ons tenminste), dus daarvoor hebben we 2 keer de metro gepakt naar de binnenstad, koffie gedronken, heerlijk geluncht en schone toiletten bezocht (dat waren Liam en ik ook niet gewend, vieze Dixies. Ik had standaard deo, babydoekjes en wc-papier in mijn tas!). Na het festival, hebben we eerst boodschappen gedaan, om mee te nemen naar Zweden. Daarna naar Polen gereden (wat een rot land om te rijden, ik ben nog nooit zo uitgeput geweest na het rijden!). Vlak bij Gdynia hadden we een hostel geboekt. Tenminste, we dachten dat het een hostel was, maar aangekomen leek het wel een luxe hotel! We zijn meteen doorgegaan naar de kamer, want wat snakten we naar een douche! Op het festival waren de douches koud, en moest je er nog voor betalen ook. Dus alles wat we deden was ons wassen bij de wasbakken, zo goed als dat ging, bah. Na een douche, een glas wijn en een spelletje zijn we gaan slapen want we moesten weer vroeg op. Om 9 uur vertrok de boot naar Karlskrona, en we wilden graag weer thuis zijn! Na bijna 10 uur varen stonden we weer op Zweedse bodem, maar we hadden nog een lange reis voor de boeg. Uiteindelijk was ik om 12 uur weer thuis, na een heerlijke reis.
Ik had niet lang de tijd om bij te komen, want ik moest hard aan het werk! Renée kwam namelijk 5 dagen later, en niet eventjes maar wel 10 dagen! Eindelijk maar toch, we keken er allebei erg naar uit! Laat ik proberen om in het kort de 10 dagen samen te vatten. Ik had een auto gehuurd, zodat ik haar mooi kon ophalen van het vliegveld. We hebben flink gebruik gemaakt van de auto. Een grote punt/wens was: een eland zien, en dat is gelukt! We hebben lang gereden, door de bossen, door het schietterrein van het leger. Op de meest rare plekken geweest, zelfs plekken die onze lieve kleine auto (Ford Ka) niet zo leuk vond =). Rond gelopen in het bos, veel soorten wilde dieren gezien en rond een uur of 22, toen het al bijna donker was, de laatste avond dat we de auto hadden, zagen we hem dan! Een Eland! Eindelijk, wat kunnen die beesten zich verstoppen als je ze juist wilt zien. We zijn naar Gränna geweest, en hebben gezien hoe Polkagris gemaakt wordt. Samen met Liam en Ivana hebben we een kajak-trip gemaakt, met een overnachting aan het meer. We hebben erg geluk gehad met het weer, en werden getrakteerd op prachtige uitzichten. Met een grote groep hebben we een buitenrit gemaakt op IJslanders, heerlijk. Voor mij was het heerlijk om weer op een paard te zitten, wat heb ik dat gemist! Voor Renée natuurlijk minder lang geleden. De tölt op een IJslander is fantastisch, ontzettend stabiel. Verder hebben we gebarbecued en zijn we uit geweest in Linköping. Met die heerlijke Zweedse prijzen.. We hebben het heerlijk gehad! Voor herhaling vatbaar! We zijn samen weer terug gevlogen naar Nederland, waar ik 3 weken ben gebleven. Relatief kort, en ik kwam dan ook tijd te kort (natuurlijk). Mede omdat Liam een week langs kwam, zoals elk jaar, om met Arnoud en mij naar Lowlands te gaan. Lowlands slaan we natuurlijk nooit over! Gelukkig niet zo warm als vorig jaar (>30°C). We hebben een paar fantastische bands gezien, eindelijk een groot favoriet gezien: Foals. Heb ze zelfs nog ontmoet en ze hebben mijn album gesigneerd =). Verder eindelijk weer The Veils live gezien, wat was dat lang geleden! Ontzettend genoten, wat is het toch een heerlijke band. De grote verrassing dit jaar was Half Moon Run, ik vond ze al leuk; ik had naar alle bands geluisterd die op Lowlands zouden komen, en Half Moon Run vond ik leuk klinken dus ik wou ze graag zien. Wat een ongelooflijke show hebben de heren neer gezet! Heerlijk om te zien dat ze zo’n plezier hebben in het spelen. Ze waren ook oprecht verbaasd en blij toen ze merkten dat het publiek hun nummer Full Circle mee kon zingen, heerlijke band! Na afloop meteen naar de Plato gegaan om het album te kopen.

Volgens mij heb ik zo de hoogtepunten wel gehad. In oktober kom ik weer naar Nederland, Opa wordt 19 oktober 75 (!). Gelukkig kon ik een goedkope vlucht vinden dus de beslissing om ‘even’ naar Nederland te komen was snel genomen. Verder ga ik in oktober naar een concert, van… Half Moon Run! Ja, daar zijn ze weer. Er is niemand die mee kan/wil dus ik heb besloten om alleen te gaan. Het jammere is dat de laatste trein van Stockholm naar Linköping om 22 uur al vertrekt, dus ik heb hostel in de buurt van de concerthal geboekt en 's ochtends weer met de trein terug en direct door naar het werk. In november is het volgende concert alweer, dan gaan Liam en ik naar Sigur Rós in Malmö. We hebben besloten om in Kopenhagen te blijven slapen, zodat we Kopenhagen kunnen bekijken, we hoeven alleen maar de brug over naar Malmö, een kort ritje met de trein. En dan is het alweer december, dus tijd om voor een langere tijd naar Nederland te komen. Wie weet heb ik dan ondertussen zelfs alweer geschreven? Er zal in ieder geval niet weer een jaar over heen gaan, beloofd!
Liefs!